Tijdens een behandeling, zoals Michael heeft gehad, is er nauwelijks tijd voor ontspanning. Een vakantie is haast niet mogelijk. Je gedachte op iets anders brengen kan ook niet. Maar toch is er een stichting SKOV die kampen regelt voor jongeren tot 20 jaar. Zo mocht Michael mee op kamp in de Belgische Ardennen in oktober 2004. Dit kamp heet “Herfstherrie”
Wat was Michael blij met het feit dat hij mee mocht gaan. Het was even uitstippelen want het moest gebeuren tussen de chemokuren door.Vrijdags kwam hij uit ziekenhuis en op zondag 17 oktober moesten wij ons melden in Utrecht waar het verzamelen was.Daar ging hij met vele lotgenoten, artsen, verpleegkundigen en vele vrijwilligers op weg naar België. De tekst (verslag) hieronder is aangeboden door Brenda Boessenkool één van deelnemers van dit kamp. Foto’s zijn uit eigen archief.
Zondag 17 oktober: De dag dat we met de bus naar België zouden vertrekken voor Herfstherrie! Het was voor sommige deelnemers de eerste keer dat zij mee gingen voor dit kamp. Na een lange busreis komen we ’s avonds op Sportpoint aan. Diezelfde avond hebben we een kennismakingsspel gedaan om de namen van iedereen te leren kennen.
De volgende dag (maandag) was het ‘De te vette coole Adventure-dag’. Deze dag stond in het teken van tokkelen, abseilen, boogschieten en klimmen. De eerste keer was erg leuk!Na 2 keer gingen we zelfs 2 keer achterstevoren naar beneden! Abseilen sommige hadden dit al een keer eerder gedaan dus wisten zo’n beetje hoe dat in zijn werk ging. Maar andere deden dit voor het eerst en was dus best wel spannend..’s Avonds hadden we een spelletjes avond in teams van 2. Dinsdag mochten we een uurtje langer blijven liggen. Vandaag was het een ff chillen-dag. Sommige hadden gekozen voor het mountainbiken maar dit bleek zwaarder te zijn dan gedacht. Die heuvels vielen niet mee. Met dank aan Iwan en Reinout voor de aanmoediging ging het steeds beter. Het modderpad en een heus moddergevecht maakten veel goed. En ook veel erg smerig!Hier werd door allen veel om gelachen. Terug op Sportpoint werden we afgespoeld met koud water door de leiding. Bij de hut trokken we onze vieze schoenen en jassen etc uit. Wat een bende en dan ook de sleutel nog eens zoeken van de hutten. Vannacht had het veel geregend en daarom konden we de volgende dag (woensdag) niet klettersteigen en tokkelen. Grotten gingen wel door.
Sommige vonden de grotten niet zo leuk maar de meeste gingen deze enorme inspanning wel aan. Ze hadden er ook heel veel plezier in. Om in de grot te komen moesten we eerst met een treintje daarheen. Er werden nummers opgenoemd en vervolgens werd er ook keihard mee gezongen. Al snel kwamen we er achter dat er meer Nederlanders in de trein zaten, maar oke. Niemand die ons kende toch!? Al twijfelde de leiding volgens ons wel of zij ons wel wilden kennen…
Toen de tweede groep van de PBN grotten weer kwamen moesten alle smerige helmen nog schoongemaakt worden. De eerste 3 helmen gingen mij snel af want deze waren niet zo smerig. Maar van de rest kon je nog niet eens soep koken. Alweer donderdag.. Bijna het eind van de week. Vlotten bouwen vandaag! Na enige step-oefeningen waren alle banden opgepompt van ons team. Na lang twijfelen toch een websuite aangetrokken. Bleek inderdaad lekker warm te zijn. Het varen ging verder goed. Eenmaal weer redelijk droog op de kant konden we droge kleren aantrekken. Later nadat we al een tijdje terug waren op Sportpoint mochten we tokkelen over de Outhre op de tokkeltoren bij Sportpoint zelf. We moesten terug over een touwbrug. Na een warme douche gingen we barbecueën en ’s avonds hadden we de Bonte Avond met als thema Idols. Na die tijd mochten we zelf lekker dansen en het werd een late avond, maar wel gezellig!! 07.30 tijd om op te staan.. De laatste dag.’s Ochtends koffers inpakken en hutten opruimen. In België moest al afscheid worden genomen van de PBN-ners die niet meteen terug gingen naar Nederland. Gelukkig hadden we nog een ui, dat was (nog) een reden om je tranen te laten lopen..
Ook in Utrecht was het afscheid zwaar. Het was een geweldige week maar helaas was die week ook alweer ten einde.. Iedere deelnemer heeft deze week vele geweldige mensen leren kennen! Veel indrukken opgedaan. Dat zal niemand snel vergeten. SKOV en PBN, allebei een top team en een geweldig team samen! Bedankt namens iedere deelnemer en bedankt voor deze super week. 12 december (2004) was de reünie van Herfstherrie.
Reünie Na lang wachten was het dan eindelijk zondag, 12 december.. Natuurlijk wil je iedereen graag weer zien en ben je ondertussen zeer benieuwd naar de vele foto's en natuurlijk de video! Half 2 's middags zou het beginnen en bij aankomst zie je natuurlijk al meteen veel bekenden. Ook was er een kampkrant in elkaar gezet door Marieke met o.a verhalen en wist u datjes.. Erg leuk gedaan! Al snel gingen we met zijn allen foto's bekijken via een groot scherm. Wel 336(!) foto's en allemaal erg leuk. De één nog leuker dan de ander. Al deze foto's waren op cd-rom gezet en dus kreeg iedereen een cd-rom mee. Goed idee, want zo hoef je niks na te bestellen en heb je gewoon alle foto's. Toen de foto's allemaal voorbij waren geweest, hadden we even een korte pauze om vervolgens naar de video te kijken. Alle ogen gericht op 1 televisie. Maar ook de videoband kreeg je mee naar huis, zodat je thuis nog een keer goed kon kijken. Zodra je de video bekijkt komt alles meteen weer naar boven en heb je gelijk weer zin om zo weer te gaan! Na de film was het eind van de reünie ook gelijk alweer aangebroken. Helaas was ook niet iedereen aanwezig. Maar toch was het leuk velen weer te zien, en natuurlijk de foto's en de video!
Uit de kampkrant
hey mensjus, Hier mijn verhaaltje. Abseilen is echt supergaaf! Maar wel eng!!!!!!!! Het is echt iets wat tussen je oren zit. De eerste keer vond ik het zo eng dat ik afhaakte, ik stond echt te shaken op mijn benen, 5 minuten later waagde ik een tweede poging omdat ik het sowieso een keer geprobeerd wou hebben. Bij de rand je laten zakken was het engste, daarna valt het wel mee! Toen ik bij de rotsen aankwam was de spanning al bijna weg en genoot ik van het abseilen. Ik besloot zelfs een tweede keer te gaan. En die was een stuk minder eng en makkelijker. De adrenaline zat er bij mij wel goed in en ik ga dit zeker vaker doen!!
Mazzl Michael
(Door de chemokuren begonnen Michael zijn handen te trillen waardoor zijn handschrift een stuk minder werd)
Wist je dat:
* Michael er uit zag als de vuilnisman toen hij ging grotten.
* Michael niet ontkent dat hij knettergek is
Kreten: "wat je maar kwijt wilt.."
* Dit was echt een fantastisch kamp! Deze adrenaline activiteiten zijn echt mij ding! Michael