(De Koninklijke Luchtmacht heeft foto's beschikbaar gesteld voor deze site.)
Als jonge jongen van 4 jaar wist Michael al wat hij wilde worden. Hij stak het niet onder stoelen of banken;
hij zou later F16 piloot worden. Hij was 10 jaar toen hij een spreekbeurt op school had over de F16. De voorbereiding op deze spreekbeurt was al fantastisch. Hij had veel documentatie en zocht het internet af over gegevens. Toch bleef hij met vragen zitten. Hier kreeg hij ondanks zijn speurtocht maar geen antwoord op.Zo gedreven als hij was, trok hij de stoute schoenen aan en belde hij met de vliegbasis in Leeuwarden. Na het uitgelegd te hebben aan een commandant kreeg hij van hem een telefoonnummer van een jachtvlieger. Onmiddellijk belde hij deze vlieger en kreeg alle antwoorden op de vragen die hij had. Geweldig was dit en zijn spreekbeurt was een groot succes.
Twee jaar later en zijn kamer al geheel beplakt met posters van de luchtmacht, was er een journaal uizending met een item over F16-piloten. Er dreigde een flink tekort en misschien moesten er wel F16 vliegtuigen worden afgestoten. Zo’n groot te kort aan piloten was er. Michael trok opnieuw de stoute schoenen aan. Hij ging optwaalf jarige leeftijd solliciteren. Hij wilde dat wij zijn pasfoto erbij deden.
Deze brief werd heel professioneel behandeld door de Koninklijke Luchtmacht. Michael kreeg keurig een antwoord. Hierin stond o.a. vermeld dat als hij 17 jaar werd, van harte welkom zou zijn bij de Luchtmacht. Michael was maar wat blij met deze brief. En iedereen mocht hem dan ook zien. De jaren daarop vergaarde Michael nog meer kennis over F16’s. Ook had hij de vliegsimulatie programma’s op zijn PC die echte vliegers ook hadden. Hij kon veel en dit liet hij ook zien.
Op 27 februari 2004 werd Michael 17 jaar. Op maandag 1 maart werd Michael gebeld door de Koninklijke luchtmacht en zij vroegen hem of hij nog steeds jachtvlieger wilde worden op een F16. Michael had inmiddels zijn weg uitgestippeld en zou na zijn VMBO TH MTS+ techniek gaan doen om vervolgens stage te gaan lopen bij de luchtmacht. De Luchtmacht was hiermee zeer tevreden en zijn lange weg naar die vliegende grijze driewieler was geplaveid. Michael werd ziek (zie; Michael en leukemie) dit op een datum die in de boeken kon: Op 16 juni 2004 werd er bij Michael Acute Lymfatische leukemie ontdekt. Het eerste wat Michael vroeg, aan zijn behandelde arts, was of als hij weer beter zou zijn dan nog wel F16 jachtvlieger kon worden. Toen zijn arts bevestigde dat dit kon, werd voor Michael duidelijk dat hij er voor ging om deze ziekte te overwinnen. Zijn eerste grote gevecht was begonnen. Kort nadat de ziekte was geconstateerd kreeg hij al post met beterschapswensen van de luchtmacht. Ook zaten hier weer posters, badges, een T-shirt en stickers bij. Van zijn oom en tante kreeg hij een pet met een F-16 en deze pet heeft hij tijdens zijn gehele ziekteperiode gedragen. (zie Foto Home page).
Op de dag dat de ziekte bij hem werd geconstateerd, kreeg hij ook te horen dat hij geslaagd was. Michael was klaar met zijn VMBO opleiding. Michael had drie maanden vrije tijd voordat hij naar zijn volgende opleiding zou gaan. Hij had leuke plannen. Zo zou hij een weekend naar de open dagen van de Koninklijke luchtmacht gaan. Hij zou de Nijmeegse vierdaagse lopen, examenfeesten bijwonen, op vakantie naar Frankrijk en samen met zijn vrienden op zomerkamp gaan. Maar niets van dit alles kon doorgang hebben. Hij moest vechten voor zijn leven. Toen de kuren begonnen aan te slaan wilde hij, als het mogelijk was, weer naar school. Zijn doorzettingsvermogen was enorm. Het was dan ook geweldig dat Stichting de Opkikker hem op 16november 2004 een fantastische dag aanbood. Het werd een enorme verrassingsdag. Bij pagina Opkikker ziet u Michael zijn eigen verslag van deze geweldige dag.
Wat was hij trots en weer terug in het ziekenhuis kon hij alle artsen en verpleegkundigen vertellen wat hij allemaal had meegemaakt. Tijdens deze dag in Leeuwarden, bij het 322e squadron, merkten wij dat Michael wel erg veel kennis had. Hij praatte met de piloten of ze al jarenlang collega’s waren. Ook Michael zijn vlucht in de flightsimulator was zodanig, dat iedereen die aanwezig was, kon zien dat hij over de nodige talenten beschikte.
Michael was heel trots dat zijn verslag werd geplaatst in het personeelsblad van vliegbasis Leeuwarden: de “Stand By”. Hij bleef contact houden met de vliegers van het 322e squadron. In de laatste 2 maanden, toen het heel slecht met hem ging, bleef hij ondersteuning krijgen van de vliegers. Een warm gevoel gaf dat. Michael had zijn passie voor het vliegen. Hij kreeg er veel voor terug. Als hij deze ziekte had overwonnen, dan was hij zeker bij de luchtmacht gekomen.
Na zijn overlijden bleef de Koninklijke luchtmacht ons ondersteunen. Zij waren speciaal overgekomen vanuit het buitenland om bij zijn crematie aanwezig te zijn.
Toen de actie Michael-Wing-system was gestart en veel media aandacht kreeg, werden wij zeer verrast dat de luchtmacht de actie ging ondersteunen. Er kwam een cheque van maar liefst € 3500, -. Hiervoor kwam men van het 322e squadron bij ons thuis om deze cheque te overhandigen. Een geweldig gevoel dat men ook nu in deze moeilijke tijden ons blijft ondersteunen. (via de link pagina kunt u zien dat men ook de actie, via de site van het 322e squadron, blijft ondersteunen).
Michael “Free in Flight forever”
Michael wilde, ter nagedachtenis, een beeld. Dit moest een zeearend zijn. Zijn verbintenis met de F16 en de het ultieme teken van vrijheid en vliegen. Daarom op de homepage de arend die zijn ouders hebben laten maken door beeldhouwer Loet van Veen.
F16 stond centraal in zijn leven. Zo later ook onbedoeld het getal 16.16 juni werd zijn ziekte ontdekt. Vijf maanden later op 16 november zat hij in zijn geliefde F16. Vijf maanden later op 16 april is hij overleden. De Demo F16 van de Koninklijke luchtmacht was J-016 en werd nauwlettend door Michael gevolgd. (Had hij ook gezien bij zijn bezoek aan de basis) Het huidige demo toestel van Koninklijke luchtmacht is de J-055. Toeval?!?
